قیصریه، بازاری به قدمت تاریخ اصفهان

بازار قیصریه، بازاری که در بافت تاریخی اصفهان واقع شده است. این بازار در گذشته به نام بازار سلطانی خوانده می‌شده است و در دوران صفویه جزو بزرگترین بازارهای عصر خود بوده است. بازار قیصریه قسمت قدیمی شهر اصفهان به نام کهنه میدان (میدان قیام امروزی) یا اصفهان عصر سلجوقی را به بخش جدید اصفهان در دوره صفویه وصل می‌کرده است.

سردر بازار قیصریه اصفهان یکی از ارزشمندترین اثرات برجای مانده از دوره‌ی صفوی است. به طور کلی ساختار بازار قیصریه در سه طبقه ساخته شده بود که طبقه‌ی دوم بازار مربوط به امور دفتری و بازرگانی بوده و طبقه‌ی پایین دکان‌های اصناف مختلف در کنار هم مستقر شده بودند. از این بازار بزرگ، بازارهای دیگری منشعب می‌شوند که برخی از آنها هنوز نیز فعال هستند. طبقه سوم بازار که امروز تخریب شده است در گذشته نقاره خانه بوده است.

برخی از راسته‌های بازار قیصریه عبارت است از: بازار عریان، هارونیه، مخلص، سماورسازها، مقصود بیک و نیم آورد گلشن.

قبل از ورود به بازار قیصریه در سردر ورودی بازار چندتابلوی نقاشی خواهید دید که بخشی از این تابلو نقاشی از بین رفته است. مضامین این نقاشی‌ها برای گردشگران بسیار جذاب است. نقاشی اصلی که درست بالای ورودی قرار دارد، جنگ شاه عباس با ازبکان را نشان می‌دهد که صلابت و سربلندی ملی را به تصویر کشیده است. در بخش سمت چپ سردر نیز نقاشی شکارگاه است که نشان دهنده‌ی مضمونی از گذشته‌ی دور است که جدا شدن از پلیدی و رسیدن به پاکی را نشان می‌دهد. قسمت راست سردر نیز تصاویر عیش و نوش و زندگی دنیوی یا بهشت زمینی را با نشانه‌های غربی خواهید دید.

در بالاترین قسمت سردر، صورت فلکی اصفهان (برج قوس) به چشم می خورد که در این تصویر کاشی کاری، نیم تنه‌ی تیرانداز جوانی با لباس عصر صفویه و با تنه‌ی شیر و دم اژدها دیده می‌شود که به سویی در حال تیراندازی است. این تصویر نشانگر صحنه‌ی مبارزه است که تیرانداز گویی همان آرش کمانگیر با دم حیوان افسانه‌ای است. جدای از نقاشی‌ها، بر فراز ایوان، ساعت بزرگی نصب بوده که از غنائم جنگی شاه عباس در جنگ با پرتغالی‌ها به شمار می‌رفته، که متاسفانه اکنون اثری از آن نیست.

طبقه‌ی سوم بازار که اکنون تخریب شده، نقاره‌خانه‌ای بوده است که در آن با صدای موسیقی، اوقات روز اعلام می‌شده است. در حقیقت نقاره زنی و نقاره کوبی از قدیم در ایران متداول بود که البته فقط به منظور اعلام طلوع و غروب آفتاب نبود، بلکه برای آماده باش نظامی، در آئین‌های گوناگون و به مناسبت‌های مختلف، اطلاع اخبار مهم، یا تحویل سال نو و ورود کالاهایی را که مردم درانتظار رسیدن آن بوده‌اند، با نواختن آن اعلام می‌کردند.