راسته بازار
بازار شهرهای ایران دارای گذرگاههای اصلی است که آن را راسته گویند که در دو طرف آن دکانهای خردهفروشی واقع شدهاند. طول این راستهها با بزرگی و کوچکی شهر ارتباط مستقیم دارد و شلوغترین قسمت بازار را تشکیل میدهد. در اصفهان راستهی بازار را به نام بازار بزرگ یا بازار اصلی و گاهی بازار شاهی گفتهاند که مسیر غیرمستقیم دارد. علت مستقیم نبودن این بازار را باید از رشد اورگانیک (خودرو) آن جست و جو کرد که در ادوار مختلف تاریخی به وجود آمده است و اغلب راستههای اصفهان از این قانون تبعیت میکند. البته راسته بازارهای عصر شاه عباس در مقایسه با بازارهای قبل از آن دوره مستقیمتر و در حقیقت با برنامهریزیهای از پیش اندیشیده شده بنا گردیده است. مثلا بازارهای اطراف میدان امام (یا نقش جهان) و بازارچهی بلند (بازار هنر) از جملهاند. جهت راستهی بازار اصلی اصفهان تقریبا شمالی - جنوبی و به صورت خطی است که از دروازهی طوقچی در شمال شروع و به دروازهی جنوبی شهر که به نام دروازهی حسنآباد معروف است، ختم میگردد. دروازه شمالی، شهر اصفهان را به شهرهای ری، همدان، قزوین، ساری، اردبیل و تبریز و دروازهی جنوبی، این شهر را به شیراز و به شهرهای جنوبی و بنادر خلیج فارس و دریای عمان متصل میکند؛ لکن در عصر صفویه با طرحهای از پیش اندیشیده شده که باعث توسعهی بازارهای قسمت شمالی میدان امام گردید و راستههای جدید عمود بر راستهی اصلی یا به موازات آن احداث شدند که نظم خاصی دارند. طول مسیر بازار اصلی اصفهان که دو دروازه را به هم متصل میکند 2,500 و عرض آن بین چهار تا هفت متر و ارتفاع آن حدود پنج تا هشت متر و دارای تاقهای قدیمی است.
ارتفاع راستههای بازار اصفهان با دو طبقه بودن آنها تغییر مییابد. گاهی به راستههای دو طبقهی کامل و زمانی به دو طبقهی ناقص بر میخوریم. طبقات بالای راستهها را به واسطهی کمی ارتفاع آن نیمطبقه مینامیم که به عنوان کارگاه و دفتر و اغلب به عنوان انبار مورد استفاده قرار میگیرد.
طول بلندترین راستهی اصفهان از جنوب به شمال، یعنی از اول بازارچهی حسنآباد تا چهارسو مقصود، 550 متر برآورد شده است. بازار اصفهان به واسطهی بزرگی و عظمت دارای راستههای فرعی متعددی است؛ از جمله: بازار قیصریه، گلشن یا جارچی، دروازه اشرف، بازارهای اطراف میدان، بازار آهنگران، لوافها، بازار کفاشها، بازار رنگرزها، بازار مقصودبیک، بازار نیمآورد، بازار زرگرها، بازار دواتگرها، بازار قنادها (در عصر صفویه خاص قلمزنها و قندیلسازها بود) و بازار مجلسی.
جنوبیترین قسمت راستهی بازار اصفهان از طریق دروازهی حسنآباد به بازارچهی چهارسو نقاشی متصل بوده که در عهد قاجاریه به واسطهی کمی جمعیت شهر و عدم استفاده از تمام بازارها از رونق افتاده و به نابودی کشیده شده و خیابان جدیدالاحداث فلسطین (شاه عباس سابق) در قسمت جنوبی آن گسستگی ایجاد کرده و به کلی از بین رفته است، به طوری که از آثار بازار مزبور تنها گنبد چهارسوق آن باقی مانده است که در عصر صفویه به واسطه داشتن نقاشیهای زیبایی که مجالس حضرت یوسف و پهلوانان و بهادران شاه عباس را به تصویر کشیده بودند به نام چهارسو نقاشی شهرت یافته بود.
راستهی اصلی بازار اصفهان دارای سقف قوسی است که از آجر ساخته شده و گاهی بر اثر فروریختن، جای آن را سقف چوبی گرفته است. اکنون بازسازی و مرمت ساختمان راستههای اصلی این بازار از طرف میراث فرهنگی و شهرداری و اوقاف در برنامهی عمران شهری قرار گرفته است.
راستههای فرعی بازار اصفهان از راستههای اصلی منشعب شده است و نسبت به راستهی اصلی طول و عرض و ارتفاع کمتری دارد لکن از نظر پیشه و صنایع دستی و حرفههای تخصصی از اهمیت خاصی برخوردارند. معمولا ادامهی این نوع راستهها به محلات مسکونی ختم میگردند که روزگاری بازاریان در آنها سکونت داشتند. راستههای اصفهان نام خود را از نوع فعالیت خود گرفتهاند مانند تفنگسازان، دواتگران، مسگران، چیتسازها، سراجان و قنادها و گاهی نیز یک راسته در خدمت چند راسته است.
تیمچه
در بازار اصفهان و سایر شهرهای سنتی ایران به فضاهای سرپوشیدهی وسیعی که دارای ساختمان دو طبقه و گاهی سه طبقه میباشد تیمچه اطلاق میگردد. معمولا سراهای سرپوشیدهی بزرگ را در ایران «تیم» و اگر کوچک باشند «تیمچه» مینامند. پیدایش اصطلاح تیمچه و معماری آن به دوران بعد از صفویه برمیگردد. سه نوع تیمچه در اصفهان قابل تشخیص است: اول تیمچههایی که ساختمان دو طبقهی مسقف داشته و به شکل مربع و یا مستطیلی است مانند تیمچهی عتیقهفروشان؛ دوم تیمچهی دو طبقهی بدون سقف مانند تیمچهی ملک؛ سوم تیمچههای یک طبقهی با سقف یا بدون سقف مانند تیمچهی حاج کریم پوستی. از خصوصیات تیمچههای اصفهان معماری و تزیین بسیار زیبای آنهاست؛ به خصوص تاقهای آجری آنها که بر پایهی طرحی چهارگوش یا بیضی بنا شده است. اغلب تیمچههای بازار اصفهان دارای حوضی است که به هوای داخل تیمچهها لطافت و زیبایی خاصی میبخشد. عواملی چند تیمچه را از تیم و سرا و کاروانسرا متمایز میسازد: اول زیبایی معماری؛ دوم سرپوشیدگی فضای آن؛ سوم تجارت تکمحصولی آن، و چهارم سکوت و آرامش بیشتر نسبت به عناصر دیگر بازار. بعضی از نویسندگان تیمچههای بدون سقف را شکل تکاملیافتهی کاروانسراهای دورهی صفویه دانستهاند (24)
تیمچهها معمولا از نظر مکان جغرافیایی در مرکز اصلی بازار قرار دارند و بعضی از آن تیمچهها در ایران به واسطهی عرضهی کالاهای گرانقیمت عنوان قیصریه به خود گرفتهاند. کالاها در تیمها و تیمچهها به واسطهی محفوظ ماندن، از امنیت بیشتری برخوردارند؛ لذا کالاهای عرضه شده در آنها باارزشتر و دارای حجم کمتری نیز هستند. تیمها نیز مانند تیمچهها محل انجام دادن کارهای دفتری و محل فعالیت دلالان و عمدهفروشان است. در تیمها چند نوع تجارت صورت میگیرد در حالی که در تیمچهها تنها یک نوع فعالیت تجاری انجام میپذیرد. در بازار اصفهان بیست تیمچه وجود دارد. تیمچههای معروف بازار اصفهان عبارتند از: تیمچهی ملک، تیمچهی حاج کریم پوستی، تیمچهی تختکشها، تیمچهی قهوهکاشیها، تیمچهی ارهکشها و تیمچهی مهرهکشها.
قیصریه
قیصریهی اصفهان، ورودی اصلی بازار شهر را تشکیل میدهد که دارای سردری زیبا با نقاشیهای دورهی شاه عباسی
و کاشیکاریهای معرق و دو سکوی سنگی و درب ورودی بزرگی است که توجه هر بیننده را به خود جلب میکند.
قیصریهی اصفهان به صورت بازاری عریض و مرتفع و دارای دو طبقه و طول آن حدود 150 و عرض آن حدود 8 متر است.
قیصریهی اصفهان را بازار چیتسازها نیز مینامند. در گذشته علاوه بر چیت، انواع پارچههای الوان و حریر در آن به فروش میرسید. در کشور ما معمولا قیصریه به معتبرترین و مجللترین بخش بازار اطلاق میشود یعنی جایی که در شأن قیصر روم (بیزانس) بوده است. در بعضی از قیصریهها کالاهای گرانقیمت به فروش میرسد و مشاغلی چون زرگری، نقرهکاری، ملیلهدوزی، ترمهبافی و ترمهفروشی و قلابدوزی وجود داشته است. اکنون قیصریهی اصفهان به مرکز فروش کالاهای صنایع دستی و توریستی تبدیل شده است؛ طبقات بالای آن را اغلب مراکز تولیدی تشکیل داده است. قیصریهی اصفهان را باید یکی از زیباترین قیصریه بازارهای ایران دانست که هنوز کارکرد خود را همچنان ادامه میدهد.
قیصریهی اصفهان دارای چهارسوق رفیعی است که در قسمت شرقی آن ضرابخانهی معروف بازار و در غرب آن کاروانسرای شاه قرار دارد.
- ۹۹/۱۰/۱۶